فهرست مطالب
- اگر جان.اف.کندی یک هیپی بود
- ۱- آبراهام لینکلن
- ۲- دونالد جان ترامپ
- ۳- باراک حسین اوباما دوم
- ۴- ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین
- ۵- ارنستو چه گوآرا
- ۶- سِر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل
- ۷- مهانداس کارامچاند گاندی
- ۸- نِلسون رولیهلاهلا ماندِلا
- ۹- آنگِلا دوروتِئا مِرکِل
- ۱۰- شارل دو گل
- ۱۱- دالایی لامای چهاردهم
- ۱۲٫ هیلاری دایَن رادام کلینتون
- ۱۳- ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین
- ۱۴- مائو تسه تونگ
- ۱۵- رونالد ویلسن ریگان
اگر جان.اف.کندی یک هیپی بود
اگر جان.اف.کندی یک هیپی بود تاریخ به چه صورتی رقم می‌خورد؟ خب، احتمالش وجود داشت که وقت شام در کاخ سفید مشروبات الکلی بیشتری سرو میشد. حال آنکه ما نمی‌دانیم چه اتفاقی می‌افتاد، امّا به لطف تصاویر بسیار خوب آمیت شیمونی می‌دانیم جان.اف.کندی و بقیه رهبران معروف جهان چه شکلی می‌شدند.
طبق گفته مجله نیویورک‌تایمز هیپستر به وجود آمد تا ثابت کند طرفداران این سبک به هنجارهای معمول اهمیت نمی‌دهند! این اصطلاح به دهه ۱۹۴۰ باز می‌گردد که طرفدران موسیقی جاز اقدام به فعالیتهای ضدفرهنگی کردند. آن روزها سرآغاز رواج هیپستر بود. منبع
مجموعه هیپستوری شامل تصاویری از سیاستمداران و انقلابیونی است که به صورت یک هیپی با پوششی یادآور گذشته تصویر شده‌اند.
۱- آبراهام لینکلن
اِبراهام لینکُن (به انگلیسی: Abraham Lincoln)؛ (زاده ۱۲ فوریهٔ ۱۸۰۹ – درگذشته ۱۵ آوریل ۱۸۶۵) که در فارسی به نام آبراهام لینکلن شناخته می‌شود، شانزدهمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا و به عنوان اولین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا که از حزب جمهوریخواه بود. امروز او بدین جهت مشهور است که به تاریخ برده‌داری در آمریکا خاتمه داد و ایالات متحده آمریکا را با نظارت بر مسائل مربوط به جنگ در دوران جنگ داخلی آمریکا پابرجا نگه داشت. او پایه‌گذار خردورزی، آزادی، برابری، دموکراسی و احیاگر اندیشه‌های والای انسانی بود. او همچنین ژنرالها را انتخاب کرد و استراتژی آنها را تأیید نمود، افسران ارشد غیرنظامی را برگزید، بر دیپلماسی، عزل و نصب و فعالیتهای حزب نظارت کرد، و از طریق پیام‌ها و سخنرانی‌ها نظرات عموم را جلب نمود. توان بالای او در سخنوری قدرت تأثیر گذاری او را افزایش می‌داد. نطق گتیسبرگ وی تأثیر ماندگاری بر ارزشهای آمریکا داشت.
۲- دونالد جان ترامپ
دونالد جان ترامپ (به انگلیسی: Donald John Trump) (زاده ۱۴ ژوئن ۱۹۴۶ میلادی) کارآفرین، سیاستمدار، چهرهٔ تلویزیونی آمریکایی، و چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا است که بر اساس متمم بیستم قانون اساسی آمریکا در ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۱۷ به عنوان چهل و پنجمین رئیس‌جمهور ایالات متحده قدرت را در دست گرفت.
۳- باراک حسین اوباما دوم
باراک حسین اوباما دوم (به انگلیسی: Barack Hussein Obama II) (زادهٔ ۴ اوت ۱۹۶۱ در هونولولو، ایالت هاوایی)، عضو حزب دمکرات ایالات متحدهٔ آمریکا، وکیل، سناتور جوان ایالت ایلینوی، چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا از ژانویهٔ ۲۰۰۹ تا ژانویهٔ ۲۰۱۷ به مدت دو دورهٔ ۴ ساله و به‌عنوان چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا و برندهٔ جایزه صلح نوبل است.
او از سال ۲۰۰۷، با برپایی کمپین انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری، خود را به‌عنوان نامزد حزب دمکرات و به‌عنوان یک چهرهٔ سیاسی ملی در آمریکا شناساند. اوباما از زمان کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۰۸ آمریکا، پایان دادن به جنگ عراق را مطرح کرد و در سوم ژوئن سال ۲۰۰۸، به‌عنوان نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست‌جمهوری انتخاب شد.
۴- ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین
ولادیمیر ولادیمیرویچ پوتین (متولد ۷ اکتبر ۱۹۵۲ (به روسی: Владимир Владимирович Путин)) رئیس جمهور روسیه است. او دومین و چهارمین رئیس جمهور روسیه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی است.
او رئیس حزب روسیه واحد (از ۱۵ آوریل ۲۰۰۸) است. پوتین از اوت ۱۹۹۹ تاکنون همواره پست ریاست‌جمهوری یا نخست‌وزیری روسیه را در اختیار داشته است. او متولد ۷ اکتبر ۱۹۵۲ در شهر سن پترزبورگ (در آن زمان، لنینگراد) است.
ولادیمیر پوتین به عنوان رئیس جمهوری پُرکار شناخته می‌شود که اقتصاد روسیه را از بحران شدید دهه ۱۹۹۰ به ثبات و رشد قابل توجه در قرن بیست و یکم هدایت کرده‌است. پوتین پیش از ریاست جمهوری روسیه، سابقه همکاری با کا.گ. ب را در دوران شوروی در کارنامه خود دارد. همچنین عده‌ای او را به عنوان ورزشکارترین رئیس‌جمهور دنیا می‌شناسند.
۵- ارنستو چه گوآرا
ارنستو چه گوآرا (به اسپانیایی: Ernesto Che Guevara) زادهٔ ۱۴ ژوئن[۱] ۱۹۲۸ – درگذشتهٔ ۹ اکتبر ۱۹۶۷) که بیشتر به‌نام چه‌گوارا یا اِل‌چه شناخته می‌شود، پزشک، چریک، سیاستمدار، نظریه‌پرداز جنگی و انقلابی مارکسیست زادهٔ آرژانتین و یکی از شخصیت‌های اصلی انقلاب کوبا بود. چهره و ظاهر او بطور فراگیر به عنوان یکی از نمادهای شورشی پادفرهنگ و به عنوان یک نشان جهانی شناخته شده در فرهنگ عامه بدل گشت.
۶- سِر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل
سِر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل (به انگلیسی: Sir Winston Leonard Spencer-Churchill) (زادهٔ ۳۰ نوامبر ۱۸۷۴ – درگذشتهٔ ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۶۵) سیاستمدار و نویسندهٔ بریتانیایی است که بین سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵، یعنی در طول جنگ جهانی دوم، و بار دیگر بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ نخست‌وزیر بریتانیا بود. او افسر ارتش بریتانیا نیز بود. چرچیل جایزهٔ نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۳ را به‌خاطر نوشته‌هایش دریافت کرد.
مجلهٔ تایم در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل را به‌عنوان «مرد نیمهٔ اول قرن بیستم» انتخاب کرد. چرچیل در میان عامهٔ مردم مظهر زیرکی و نیرنگ است. چرچیل سال ۱۹۴۰ نیز به‌عنوان مرد سال تایم انتخاب شده‌بود.
۷- مهانداس کارامچاند گاندی
مهانداس کارامچاند گاندی (به انگلیسی: Mohandas Karamchand Gandhi) (زاده: ۲ اکتبر ۱۸۶۹ – درگذشت: ۳۰ ژانویه ۱۹۴۸) (۱۰ مهر ۱۲۴۸ – ۹ بهمن ۱۳۲۶) رهبر سیاسی و معنوی هندی‌ها بود که ملت هند را در راه آزادی از استعمار امپراتوری بریتانیا رهبری کرد. او در طول زندگیش استفاده از هر نوع ترور و خشونت برای رسیدن به مقاصد را رد می‌کرد. فلسفهٔ بی‌خشونتی گاندی که خود نام ساتیاگراها (در سانسکریت به معنای تلاش و کوشش برای رسیدن به حقیقت؛ تحت‌اللفظی: محکم گرفتن حقیقت) روی بسیاری از جنبش‌های مقاومت بدون خشونت در سراسر جهان و تا امروز تأثیر گذارده‌است.
۸- نِلسون رولیهلاهلا ماندِلا
نِلسون رولیهلاهلا ماندِلا (زاده ۲۶ تیر ۱۲۹۷ برابر با ۱۸ ژوئیه ۱۹۱۸ – درگذشته در ۱۴ آذر ۱۳۹۲ برابر با ۵ دسامبر ۲۰۱۳) نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی است که در انتخابات دموکراتیک عمومی برگزیده شد. وی پیش از ریاست جمهوری از فعالان برجستهٔ مخالف آپارتاید در آفریقای جنوبی و رهبر کنگره ملی آفریقا بود. او به خاطر دخالت در فعالیتهای مقاومت مسلحانه مخفی محاکمه و زندانی شد. مبارزه مسلحانه، برای ماندلا، آخرین راه چاره بود؛ او همواره پایبند به عدم توسل به خشونت بود.
نلسون ماندلا در زمان دستگیری خود، در سال ۱۹۶۲، عضو برجسته کمیته مرکزی حزب کمونیست آفریقای جنوبی بود. فقط پس از درگذشت او بود که حزب کمونیست همزمان با کنگره ملی آفریقا این حقیقت تاریخی را اعلام کردند.
ماندلا در طول ۲۷ سال زندان، که بیشتر آن را در یک سلول در جزیره روبن سپری کرد، مشهورترین چهرهٔ مبارزه علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی شد. گرچه رژیم آپارتاید و ملت‌های طرفدار آن وی و کنگره ملی آفریقا را کمونیست و تروریست می‌دانستند، مبارزه مسلحانه بخشی جدایی‌ناپذیر از مبارزه علیه آپارتاید بود. ماندلا پس از آزادی از زندان در سال ۱۹۹۰، سیاست صلح‌طلبی را در پیش گرفت، و این امر منجر به تسهیل انتقال آفریقای جنوبی به سمت دموکراسی‌ای شد که نماینده تمامی قشرها مردم باشد.
ماندلا پس از دریافت جوایزی در طول چهار دهه، یک چهره سرشناس دولتی بود که تا اواخر عمر خود در مورد مسائل مهم عقاید خود را ابراز می‌کرد. او را در آفریقای جنوبی اغلب تحت عنوان مادیبا می‌شناسند، این عنوان افتخاری را بزرگان خاندان ماندلا به وی داده‌اند. این عنوان دیگر مترادف با نام نلسون ماندلا است. بسیاری از مردم آفریقای جنوبی نیز به نشانه احترام وی را مخولو (پدربزرگ) صدا می‌زنند. وی بنیانگذار بنیاد ریش‌سفیدان می‌باشد.
۹- آنگِلا دوروتِئا مِرکِل
آنگِلا دوروتِئا مِرکِل (به آلمانی: Angela Dorothea Merkel) (زادهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ در هامبورگ) سیاستمدار آلمانی، دبیرکل اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان و از ۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ صدراعظم کنونی و اولین بانویِ صدراعظم در تاریخ آلمان است.
او به‌عنوان رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها (CDU)، دولت ائتلافی با حزب همپیمانش اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن (CSU) و حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) را تا سال ۲۰۰۹ رهبری کرد. این ائتلاف پس از دو ماه مذاکره در پی انتخابات فدرال آلمان در ۲۰۰۵ تشکیل شد. پس از انتخابات فدرال در سال ۲۰۰۹ و خروج سوسیال دموکرات‌ها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل داد.
مرکل که در پی اولین انتخابات مشترک هر دو آلمان شرقی و غربی در دسامبر ۱۹۹۰ و از ایالت «مکلنبورگ-فورپومرن» که از ایالات آلمان شرقی سابق بود، به بوندس‌تاگ راه یافته از سال ۲۰۰۰ تا کنون رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها بوده و از سال ۲۰۰۵ رئیس دولت ائتلافی آلمان فدرال است.
۱۰- شارل دو گل
شارل دو گل (به فرانسوی: Charles de Gaulle) با نام کامل شارل آندره ژوزف ماری دوگل (به فرانسوی: Charles André Joseph Marie de Gaulle) (۱۸۹۰–۱۹۷۰) که به ژنرال دوگل معروف است، رئیس‌جمهور فرانسه بود.
ژنرال دوگل افسر ارتش فرانسه بود. در جنگ اول جهانی شرکت داشت و در نبرد وردون زخمی شد. در جریان جنگ جهانی دوم فرمانده نیروهای فرانسوی آزاد شد. پس از جنگ به مقام ریاست جمهوری فرانسه رسید. وی سیاستمدار بود.
در چند دوره که رئیس جمهور بود فرانسه توانست از یک کشور جنگ زده به یکی از کشورهای پیشرفته جهان تبدیل شود. پایه‌گذاری سیاست خارجی مستقل فرانسه بعد از جنگ دوم در برابر فشار آمریکا حاصل سرسختی او بود. جنگ الجزایر و استقلال آن کشور از فرانسه در دوران ریاست جمهوری دوگل رخ داد.
رویدادهای مه ۱۹۶۸ او را از ادامه ریاست جمهوری منصرف کرد و تا آخر عمر در دهکده «کولومبه-له-دو-اگلیز» (Colombey-les-Deux-Églises) به نوشتن خاطرات خود مشغول بود. برخلاف بسیاری از رهبران جهان، پس از مرگ او خانواده‌اش وضع مالی مناسبی نداشتند.
۱۱- دالایی لامای چهاردهم
دالایی لامای چهاردهم (نام مذهبی: تنزین گیاتسو، مخفف شده از جتسون جامفل نگاوانگ لوبسانگ یشه تنزین جیاتسو، متولد لهامو داندروب،۶ ژوئیه سال ۱۹۳۵) دالایی لامای کنونی و چهاردهمین است. دالای لاماها با نفوذترین چهره‌ها در دودمان گلوگپالیها در بین بوداییان تبتی هستند، اگر چه چهاردهمین دالایی لاما بر تمامی آنها تسلط پیدا کرده دارد. او جایزه صلح نوبل را در سال ۱۹۸۹ برد و نیز بخاطر حمایت مادام العمر خود از تبتیها در داخل و خارج از تبت شناخته شده‌است. تبتیها بر اساس سنت بر این باورند که او تناسخ پیشینیان خود و مظهر “بودی ساتوای مهربان” می‌باشد. دالایی لاما در تاکتیر، چینگهای (که همچنین در میان تبتیها به عنوان آمدو شناخته می‌شود) متولد شد.
و به عنوان تولد دوباره سیزدهمین دالایی لاما دو سال بعد انتخاب شد، اگر چه، او به طور رسمی در تاریخ ۱۷ نوامبر سال ۱۹۵۰و وقتی که ۱۵ ساله بود به عنوان چهاردهمین دالایی لاما به رسمیت شناخته شد. کنترل دولت و تقریباً تمام منطقه خودمختار تبت که جمهوری نوپای چین آرزوی حکومت بر آن را داشت بر عهده اوست. بر سر اینکه آیا دولت مربوطه در اداره امور به روش کومونیستی – تبتبه توافق رسیده یا نه اختلاف وجود دارد.
۱۲٫ هیلاری دایَن رادام کلینتون
هیلاری دایَن رادام کلینتون (به انگلیسی: Hillary Rodham Clinton) (زاده ۲۶ اکتبر ۱۹۴۷ در ایالت ایلینوی) (نام تولد: هیلاری داین رادام) سیاستمدار آمریکایی و نامزد حزب دموکرات برای ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ بوده است که در مقابل رقیب جمهوری خواه اش؛ دونالد ترامپ شکست خورد. او نخستین نامزد زنی است که توانسته به چنین جایگاهی در یکی از احزاب اصلی آمریکا برسد. او در دولت باراک اوباما رئیس جمهور کنونی از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ به عنوان ۶۷مین وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا فعالیت کرد. کلینتون از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ به عنوان سناتور ایالات متحده از نیویورک، از ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۱ در دوره ریاست جمهوری شوهرش بیل کلینتون، به عنوان بانوی اول ایالات متحده و در دوره فرمانداری او از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ و از ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۲ به عنوان بانوی اول آرکانزاس فعالیت کرده است.
۱۳- ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین
ولادیمیر ایلیچ اولیانوف معروف به لنین(به روسی: Владимир Ильич Ленин) (۱۹۲۴-۱۸۷۰) تئوریسین و انقلابی کمونیست روسی، رهبر انقلاب ۱۹۱۷ روسیه و بنیانگذار دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود.
او را ولودیا خطاب می‌کردند که مخفف ولادمیر است نام اصلی او ولادمیر ایلیچ اولیانوف بود ولی در دنیا به اسم لنین مشهور شد. ولودیا سومین فرزند از شش فرزند خانواده اولیانوف بود که در سال ۱۸۷۰ یعنی یک سال قبل از کمون پاریس، در یک خانواده مرفه در سیمبریسک در ساحل رود ولگا که در آن زمان شهرکی بیش نبود ولی بعدها به صورت شهر بزرگی به نام اولیاء نوفسک درآمد متولد گردید. پدرش یک خرده بورژوای لیبرال و معلم ریاضی و مادرش دختر یک پزشک آلمانی بود وبه همین جهت لنین در تمام مدت عمر به آلمانی‌ها و طرز تفکر آلمانی که مارکس مولود آن بود به دیده اغماض می‌نگریست. ولودیا در دبیرستان شاگرد خوبی بود و قوه استدلال درخشانی داشت ولی در عین حال بچه‌ای موذی بود. در چهارده سالگی به خواندن آثار ممنوعه نویسندگان روسی پرداخت و در ۱۶ سالگی پدر خود را از دست داد وقتی ۱۷ساله بود برادر بزرگش ساشا به اتهام شرکت در سؤ قصد به تزار بازداشت وبه دار آویخته شد. در همین سال ۱۸۸۷ ولودیا دیپلم تحصیلات متوسطه اش را با مدال طلا و تقدیر از کرنسکی مدیر دبیرستان دریافت کرد. پسر همین کرنسکی بعدها در تاریخ انقلاب روسیه نقش مهمی ایفا کرد. اولیانوف جوان در دانشکده حقوق کازان نام‌نویسی کرد و شاهد تظاهرات دانشجویان بود وپس از مدتی خود رهبری دانشجویان آشوب طلب را بر عهده گرفت وبه پخش اعلامیه و سخنرانی پرداخت. اما بزودی””برادر کسی که بدار آویخته شده بود”” از طرف پلیس تزاری بازداشت و مدت کوتاهی تبعید شد ولی بعدآ به دانشگاه بازگشت و این بار آثار مارکس را کشف کرد و با شور وعلاقهٔ فراوان به خواندن آنها پرداخت. همچنین آثار هگل و کلاوس ویتس (clauswitz) را خواند و نسبت به تشکیلات حزب سوسیال دموکرات آلمان احساس تحسین پیدا کرد در واقع او به فرهنگ آلمان و افکار فلاسفه آن کشور دل بسته بود. امتحانات حقوق را در سن پترزبورگ گذراند و سپس با محافل کارگری تماس گرفت و به آنها اصول مارکسیسم را آموخت و یک روزنامه انقلابی انتشار داد. اما یکبار دیگر پلیس تزاری اورا بازداشت و این بار به سه سال تبعید در سیبری محکوم شد. اولیانوف دوران تبعید خود را در شوشنسکویه گذراند و در آنجا چندان هم به او بد نگذشت زیرا در خانه یک دهقان ثروتمند اقامت می‌کرد خوب غذا می‌خورد در تابستان شنا می کردو در زمستان یخ بازی می‌کرد روزها با سگش به پیاده‌روی می‌پرداخت و سرش را با سبزیکاری گرم می‌کرد و ماهی هشت روبل پول تو حیبی داشت. هر کتابی می‌خواست در دسترسش بود و به این جهت طی اقامت در سیبری اولین کتابش را تحت عنوان رشد سرمایه داری در روسیه نوشت و با یک دختر جوان مبارز به نامنادژدا کروپسکایا که حاضر شده بود در تبعید به وی ملحق شود، ازدواج کرد.
۱۴- مائو تسه تونگ
مائو تسه تونگ (مائو زدونگ، یا مائو تسه دون نیز تلفظ می‌شود) تئوریسین مارکسیسم لنینیسم و سیاستمدار انقلابی کمونیست بود. وی جمهوری خلق چین را در سال ۱۹۴۹ با شکست دادن نیروهای چیانگ کای شک، رئیس‌جمهور وقت چین بنیان گذاشت. او تا پایان عمر در راس حکومت جمهوری خلق چین قرار داشت و این کشور جهان چندمی را به یکی از مهم‌ترین کشورهای دنیا در عرصهٔ سیاست و اقتصاد تبدیل کرد گرچه روشهایی که وی در پیش گرفت مورد انتقاد برخی است. برداشت مائو از مارکسیسم که به نقش برجستهٔ دهقانان و روستائیان در انقلاب کارگری ایمان داشت و بر اهمیت فرهنگ به عنوان عنصری که می‌تواند بر اقتصاد سوسیالیستی تأثیر گذارد تأکید می‌کرد به مائوئیسم معروف است، از سوی بسیاری از نیروهای مبارز در دنیا از جمله در ایران و نپال و پرو پیروی میشد. از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی دنیا در قرن بیستم نام برده می‌شود.
۱۵- رونالد ویلسن ریگان
رانلد ویلسن ریگان (به انگلیسی: Ronald Wilson Reagan) (زادهٔ ۵ ژوئن ۱۹۱۱ – درگذشتهٔ ۶ فوریهٔ ۲۰۰۴) چهلمین رئیس‌جمهور ایالات متحدهٔ آمریکا (۱۹۸۱–۱۹۸۹) از حزب جمهوریخواه بود. پیش از آن، او سی و سومین فرماندار کالیفرنیا (۱۹۶۷–۱۹۷۵) و هنرپیشهٔ رادیو، سینما و تلویزیون بود.
ریگان که متولد تمپیکو، ایلینوی و بزرگ شدهٔ دیکسن، ایلینوی بود، در یوریکا کالج تحصیل کرد و در اقتصاد و جامعه‌شناسی لیسانس گرفت. پس از فارغ‌التحصیلی، ریگان ابتدا به آیووا رفت تا به کار در یک رادیو بپردازد، و سپس، در ۱۹۳۷، به لس آنجلس رفت که در آنجا کارش به عنوان هنرپیشه را، ابتدا در فیلم‌ها و سپس در تلویزیون شروع کرد. برخی از سرشناس‌ترین فیلم‌های او عبارتند از نوت راکنی آمریکایی (۱۹۴۰), ردیف پادشاهان (۱۹۴۲), ووقت خواب برای بونزو (۱۹۵۱). ریگان به عنوان رئیس صنف بازیگران صحنه و سپس سخنگوی جنرال الکتریک (جی ئی) کار کرد؛ نقطه شروع او در سیاست در طی کارش در جی ئی رخ داد. مواضع او که در ابتدا عضو حزب دمکرات بود، در دههٔ ۱۹۵۰ به سوی راست متمایل شد، و در ۱۹۶۲ به حزب جمهوریخواه پیوست.
او پس از ایراد یک سخنرانی مهیج در حمایت از نامزدی بری گلدواتر برای ریاست جمهوری در ۱۹۶۴ توجه ملی را به خود جلب کرد، دو سال بعد در انتخابات فرمانداری کالیفرنیا پیروز شد و در ۱۹۷۰ برای دور دوم به این سمت انتخاب شد. او در تلاش برای نامزدی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری در ۱۹۶۸ و انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۷۶در شکست خورد ولی در ۱۹۸۰ در هر دو نامزدی پیروز شد و رئیس جمهور وقت، جیمی کارتر را شکست داد.
