خلیج نپال در جنوب ایتالیا زیستگاه نوعی چتر دریایی به نام “مدوز” و انواع حلزون های دریایی است. چتر دریایی هر از گاه یک بار حلزون های کوچک دریا را قورت می دهد و آنها را به مجرای هاضمه اش انتقال می دهد. اما پوسته ی سخت حلزون از او محافظت می کند و مانع هضم آن می شود.
حلزون به دیواره ی مجرای هاضمه چتر دریایی می چسبد و آرام آرام شروع به خوردن چتر دریایی از درون به بیرون می کند. زمانی که حلزون به رشد کامل خود می رسد، دیگر خبری از چتر دریایی نیست، چون حلزون به تدریج آن را از درون خورده است.
اگر این عمل را جرم بدانیم، بایستی اذعان کنیم که این جرم توسط یکی از نزدیکان قربانی و یا ” خود مقتل ” صورت گرفته است!
نکته: بعضی از ما همانند چتر دریایی هستیم که حلزون درونمان آرام آرام ما را از درون می خورد.
حلزون درون ما می تواند عصبانیت،دلواپسی، افسردگی، خشم، نگرانی، طمع و زیاده خواهی و… باشد. این حلزون ها آرام آرام در وجود ما رشد می کنند و با دندان های خود ما را قطعه قطعه می کنند و می جوند. ما از درون رشد می کنیم و از درون به هدر می رویم.
